Tutoring
Tutoring jest nowoczesną metodą kształcenia polegającą na rozwijaniu kreatywności oraz samodzielnego krytycznego myślenia. Polega na kontakcie podopiecznego z tutorem, na relacji człowieka z drugim człowiekiem. Jest specyficzną formą indywidualnej pracy nauczyciela – tutora z uczniem.
Spersonalizowane, holistyczne podejście pozwala uwzględnić indywidualne cechy i dostosować tempo pracy do potrzeb podopiecznego.
Opiera się na wzajemnym zaufaniu. Wykorzystuje naturalną ciekawość i kreatywność, eliminując jednocześnie strach przed popełnianiem błędów.
Jak mówi Ken Robinson „…edukacja w swej esencji jest organiczną pracą z ludźmi, którzy chcą tworzyć, poszukiwać i odkrywać.” Taki właśnie jest Turkusowy Tutoring - najistotniejsze dla nas jest odkrywanie zdolności, talentów oraz rozwój samodzielnego myślenia, tworzenia i dążenia do wyznaczonego celu przez podopiecznego.
W trakcie tutorskich sesji tworzymy sytuacje edukacyjne, w których uczniowie wybierają sposób realizacji zadania oraz czas i tempo swojej pracy. Chodzi o to, by uczeń samodzielnie zbliżał się do SWOJEGO CELU - powtarzał, utrwalał, zabiegał o informację zwrotną. Nasi podopieczni uczą się wyznaczać własne cele i określać, nad czym zamierzają pracować, a następnie sprawdzają efekty swoich działań.
KOREPETYCJE
Metodą tutoringu prowadzimy również korepetycje. Zajęcia są dostosowane do indywidualnych potrzeb uczniów i polegają na przacy na zasobach i umiejętnościach podopiecznych. W zależności od sytuacji pomagamy wyrównywać różnice edukacyjne lub rozwijamy mocne strony i zdolności. W czasie zajęć uczeń pracuje samodzielnie, a edukator, nauczyciel udziela stosownych instrukcji i wskazówek.
Uczymy wyszyskich przedmiotów egzaminacyjnych. Zapraszamy dzieci i młodzeż; ÓSMOKLASISTÓW oraz MATURZYSTÓW.
Mamy również strefę uczenia się dla osób w EDUKACJI DOMOWEJ
Znajdziesz u nas korepetycje z:
JĘZYKA POLSKIEGO
MATEMATYKI
CHEMII
FIZYKI
BIOLOGII
JĘZYKA ANGIELSKIEGO
Stworzyliśmy nowoczesne sale dydaktyczne z potrzebnym zapleczem naukowym.
Tutoring jest procesem, na który składają się około 90 min. spotkania, a w zależności od wyznaczonych przez podopiecznego celów można mówić o tutoringu rozwojowym lub naukowym.
W tutoringu naukowym pracujemy w obszarze przedmiotów humanistycznych – języka polskiego, sztuki, literatury. Koncentrujemy się nad wybranym zagadnieniem lub obszarem tematycznym wskazanym przez podopiecznego, który wykazuje aktywną postawę. Taka indywidualna relacja umożliwia również udzielanie informacji zwrotnej, odnoszącej się do bieżącej pracy ucznia. Wspieramy w rozwoju poprzez kształtujące instruowanie.
W Turkusowym Tutoringu dużą wagę przykładamy do rozwijania umiejętności redagowania eseju - wypowiedzi pisemnych, co prowadzi do wykształcenia u podopiecznego umiejętności radzenia sobie z nauką, wyzwaniami i problemami.
Tutuor jest towrarzyszem podopieczego w jego drodze do celu. Uwzględnia indywidualne cechy, potrzeby; dopinguje i pomaga odktywać mocne strony. Uczeń musiu wykazać się odpowiedzialnością i gotowością do partnerskiej relacji, by podążać za swoim mistrzem. Proces tutorski może rozwijać się tylko w relacji wzajemnego szacunku i wolności.
„Klasyczny tutoring, praktykowany na renomowanych brytyjskich uniwersytetach Oxford i Cambridge, przyjmuje formę (...) spotkań tutora z podopiecznym. Spotkania indywidualne odbywają się regularnie co tydzień przez cały trymestr. Student pracuje indywidualnie nad wybranym obszarem lub tematem. Swoje wnioski, zwłaszcza w przypadku nauk humanistycznych, ujmuje w formie eseju, który jest punktem wyjścia do rozmowy z tutorem.” Krzysztof Słaboń „Uczyć lepiej”, nr 4/2013-2014, s. 4-5
TUTORIAL
- SPOTKANIE STAWIAJĄCE WYZWANIA
- DOPASOWANE DO POTRZEB I ZAINTERESOWAŃ
- SKUPIONE NA KSZTAŁTOWANIU POSTAWY
- NASTAWIONE NA ODKRYWANIE OBSZARÓW WIEDZY I ROZWIJANIE UMIEJĘTNOŚCI
- TO ROZMOWANIE O SAMYM WYNIKU, ALE O DRODZE DO JEGO WYPRACOWANIA
- TO SPOTKANIE WYNIKAJĄCE Z DECYZJI PODOPIECZNEGO
- TO PRACA NA MIARĘ MOŻLIWOŚCI, NIE NA OCENĘ, NIE DLA ZALICZENIA TESTU
Nauka j. polskiego również jako obcego
Prowadzimy naukę języka polskiego jako obcego. Uczymy dzieci i dorosłych.
Poszukujesz zajęć, których tematyka będzie ściśle dopasowana do Twoich potrzeb? Wybierz zajęcia indywidualne, a uwaga nauczyciela będzie skupiona tylko na Tobie.
Zamierzasz przyjechać do Polski całą rodziną? A może już jesteś w Polsce i czujesz potrzebę dodatkowego podwyższenia sobie i swojej rodzinie poziomu znajomości języka polskiego? Zapraszamy do Turkusowej Akademii.
Możesz u nas uczyć się języka polskiego w dowolny sposób i na każdym poziomie zaawansowania. Dzczególnie polecamy konwersacje, które pozwolą Ci udoskonalić mowę, a także poznać nasz kraj i kulturę.
Myślenie wizualne
Czym jest myślenie wizualne i jakie ma znaczenie w edukacji? W najprostszy sposób można powiedzieć, że jest to nadanie sensu nowemu materiałowi poprzez wyrażenie go własnymi słowami i powiązanie go z wiedzą już posiadaną. Lepiej rozumiemy treści, które docierają do nas przez słowa i obrazy jednocześnie.
Na czym to polega?
Można tworzyć zasoby osobistej wiedzy poprzez myślenie wizualne – myślografię – sketchnotki – Mapy Myśli – chodzi tu o zaangażowanie wszystkich zmysłów w przetwarzanie nowych treści.
Tego właśnie uczymy na naszych zajęciach zgodnie z teorią podwójnego kodowania Allana Piavio kanadyjskiego profesora psychologii, który mówi o umiejętności przyswajania informacji na dwóch poziomach – słownym i obrazowym. Przyswajanie słów i obrazów następuje w obu kanałach niezależnie, ale oba te kanały wzajemnie się uzupełniają. Związane jest to ze zjawiskiem powstawania obrazu podczas przyswajania informacji, a w szczególności podczas czytania tekstu. Cyt.za: Piavio A. Mental representations: a dual coding approach, Oxford Uniwersity Press, New York 1986.
„Ważne jest, abyśmy używali form wyrazu plastycznego, wizualnego przedstawiania myśli, abyśmy myślą nadawali formę, kształt. Abyśmy „myśleli mięśniami”, rejestrowali myślenie, używając ręki. A to po to, abyśmy mieli szansę oglądania naszego myślenia, widzieli narysowaną, napisaną formę (myślenie wzrokiem), co daje szansę przerodzenia się widzenia w myślenie refleksyjne, pytajne” - Wiesław Karolak.
Dalaczego myślenie wizualne działa?
- Myślimy obrazami.
- Obrazy pozwalają nam zrozumieć kontekst informacji.
- Obrazy pobudzają kreatywność.
- Obrazy przemawiają do odbiorcy.
- Zapadają w pamięć.
KOMUNIKACJA
Na niektóre kompetencje w naszym życiu nie zwracamy uwagi - wykonujemy je mechanicznie, często bez zastanowienia. Tymczasm od umiejętności dobrego porozumiewania się z innymi wiele zależy. Informacje są przecież zawarte nie tylko w słowie, ale i w geście, w postawie, w dżwiękach.
Doskonalenie umiejętności komunikacyjnych pozwoli lepiej wyrazić swoje potrzeby, więcej zrozumieć, ale i skuteczniej bronić się prze manipulacją i wpływem innych.
INTELIGENCJA EMOCJONALNA
Inteligencja emocjonalna to umiejętność rozpoznawania własnych emocji i dostrzegania ich u innych. To również umiejętność wyrażania emocji. One są i nieprawdą jest, że są dobre lub złe. Po prostu są i każda z nich niesie ze sobą ważną informację - o naszych potrzebach i granicach. Rozwijanie inteligencji emocjonalnej jest ważną umiejętnością, nieodłącznym elementem komunikacji - pozwala odczytać więcej niż mówią słowa.
KREATYWNOŚĆ
Kreatywność to pojęcie bardzo szerokie. Często jednak błędnie kreatywność kojarzo-na jest jedynie z umiejętnością nieograniczonego "wymyślania". My traktujemy kreatywność jako pomysłowość, ale również jako umiejętność wykorzystywania swojej wiedzy w nowych sytuacjach, łączenia informacj i w nowy sposób i szukania rozwiązań adekwatnych do zasobów.
AUTOPREZENTACJA
Tak, to również umiejętność przemawiania, praca nad tym, aby umieć "zebrać myśli" w sytuacji, kiedy odczuwamy stres (a odczuwamy go w sytuacjach wystąpień ZAWSZE), ale również umiejętność przedstawienia swojego stanowiska (wizualnie i słownie), umiejętność konstruowania opowieści, przemówienia, przedstawienia swojego projektu, obrony swoich racji czy odczytania niewerbalnego komunikatu.
KRYTYCZNE MYŚLENIE
Umiejętność ceniona już od czasów starożytnych - choć wydaje się być dziś szczególnie cenna - dziś, kiedy zalewani jesteśmy taką ilością informacji, której nie jesteśmy w stanie odebrać, a co dopiero zanalizować, zinterpretować, ZWERYFIKOWAĆ, powiązać z tym, co nam znane.
Wspomaganie nauki czytania
Koncepcja podwójnego kodowania i czytanie wielozmysłowe.
Allan Paivio i jego koncepcja W ciekawy sposób proces czytania ujmuje mało w Polsce znana teoria podwójnego kodowania (dual-coding theory) opracowana przez Allana Paivio (1925-), profesora psychologii w University of Western Ontario w Kanadzie(…). Od 1963 aż do przejścia na emeryturę wykładał w University of Western Ontario. Paivio jest autorem ponad 200 artykułów i rozdziałów w książkach, a także pięciu monografii. (…) Największe uznanie zyskał jako twórca dual-coding theory, koncepcji podwójnego kodowania (Allan Paivio, 2012). Według tej teorii tekst jest przyswajany na dwóch poziomach, w dwóch odrębnych systemach. Paivio mówi o systemie słownym i obrazowym. Odpowiednio do tego istnieją dwa systemy poznawcze. Jednym jest system werbalny, drugim niewerbalny (wyobrażeniowy). Obydwa te systemy istnieją równocześnie i są od siebie niezależne. Pomimo ich rozdzielczości i niezależności istnieją ścisłe związki między nimi. Wzajemnie się uzupełniają i podczas czytania generują określone sensy. (…).
Dane są gromadzone w postaci werbalnej i wizualnej i są przywoływane, odzyskiwane i ostatecznie używane w procesie czytania (Paivio, 1986, s. 24-32). Podwójny sposób kodowania sprzyja rozumieniu, pamiętaniu i przywoływaniu określonych treści. Informacje przesyłane na dwa sposoby uzupełniają się, a ich kodowanie jest bardziej proste i efektywne. Dzieje się tak wtedy, kiedy tekst i obrazy współgrają, tworząc jednoznaczne skojarzenia. Według teorii podwójnego kodowania obrazy mentalne są kodami analogowymi a reprezentacje słowne to kod symboliczny. Poszczególne obrazy lub elementy tych obrazów np. dom czy zwierzę są bodźcami. Są przechowywane w postaci konkretnych rzeczy. Kody symboliczne natomiast są czymś przeciwnym do konkretnej percepcji. Są one przedstawieniami bardzo dowolnymi w postaci arbitralnych symboli reprezentujących pewne idee. (…) (Paivio, 1969, s. 256).
Osoba czytająca tekst łączy informacje werbalne z wizualnymi. Wzmacnia to przekaz informacyjny i ułatwia rozumienie. To co werbalne i wyobrażeniowe wzajemnie się przeplata wzmacniając rozumienie. Liczne badania potwierdzają, że pamięć polepsza się kiedy dochodzi do takiego sprzężenia. (…) Nie zawsze procesowi czytania poświęca się wystarczającą ilość uwagi. Często odbywa się on w sposób nieuświadomiony.
Poprzestajemy na takim poziomie nie wiedząc, że istnieją możliwości bardziej efektywnego przyswajania tekstów. Tylko efektywne czytanie ma sens, czyli takie, które połączone jest z rozumieniem, pamiętaniem i przywoływaniem przeczytanych informacji. (…) W świetle teorii podwójnego kodowania widać jak ważne jest kształtowanie już u dzieci umiejętności „domysłu językowego”.
Może ona znacznie pomóc w poprawnym zrozumieniu czytanych tekstów przez wykorzystanie także wiedzy pozajęzykowej. Dlatego w procesie edukacji – na co uwagę zwraca A. Zając - „zdecydowanie większy nacisk należy położyć na rozwijanie kompetencji rozumienia tekstu w procesie poznania abstrakcyjnego poprzez tworzenie odniesień do doświadczeń pozatekstualnych, życiowych, emocjonalnych i praktycznych. (…)
Zupełnie nowym wyzwaniem współczesnej cywilizacji informacyjnej, w której nowe technologie tworzą cyberświat i rzeczywistość wirtualną jest edukacja łącząca poznanie oparte na obserwacji rzeczywistości, słowie drukowanym i mówionym, poznaniu cyfrowym i obrazie elektronicznym (Zając, 2009/2010, s. 110). Mózg człowieka bardzo szybko dostosowuje się do bodźców płynących ze świata zewnętrznego i w czasie korzystania z sieci internetowej tworzą się w nim nowe ścieżki neuronowe.
Jak zauważa A. Zając, komputer i Internet z olbrzymią ilością opcji, okienek, dynamicznie zmieniających się obrazów, reklam i hiperłączy jest z punktu widzenia neurologicznego dla mózgu znacznie bardziej skomplikowanym niż książka, zaś dla zmysłów – doświadczeniem tak wciągającym, że trudno mu się oprzeć (Zając, 2009/2010, s. 115). Użytkownicy sieci bombardowani olbrzymią ilością informacji doznawać mogą szoku informacyjnego. Nie są w stanie skoncentrować się czas na jakimś problemie, działają powierzchownie, przestają odróżniać informacje istotne od błahych, zatracają zdolność do oceny przekazów oraz analitycznego, pogłębionego myślenia i odczuwania emocji.
Czytanie książek zostało wyparte przez wymagające mniej wysiłku i płytsze w odbiorze oglądanie telewizji oraz bezcelowe przeglądanie stron internetowych (Zając, 2009/2010, s. 117). Dlatego, jak podkreśla A. Zając, chcąc uchronić się przed negatywnymi skutkami przeciążenia mózgu, należy nauczyć się wartościowania i selekcjonowania informacji oraz ich zapominania (Zając, 2009/2010, s. 117). Proces czytania jest więc procesem wielowymiarowym, skomplikowanym i ulotnym, z całą siecią wzajemnych powiązań, przebiegających błyskawicznie, podczas, którego w umyśle czytelnika zachodzą nieustannie procesy rozwiązywania problemów. Reasumując, można powiedzieć, że proces czytania jest umiejętnością złożoną, a jej doskonalenie i rozwój trwa przez całe życie. Fragment cytowany za: „Podkarpackie Studia Biblioteczne” Nr 2 (2013)